Manastirski kompleks Pecke Patrijaršije sastoji se od cetiri crkve
koje su sagradene u periodu izmedu 13. i 14. veka. Vekovima je ovaj manastir bio središte Srpske Pravoslavne Crkve.

Nalazi se u prelepoj Rugovskoj klisuri pored reke Bistrice.

Najstarija crkva Sv. apostola, podignuta je u trecoj deceniji 13. veka. Do osamnaestog veka manastir je bio napredno monaško središte sa stotinama ucenih monaha. Usled surovih turskih zuluma Patrijarh Arsenije je krajem sedamnaestog veka u velikoj seobi poveo iz ovog podrucja hiljade hrišcanskih porodica u Južnu Ugarsku. I pored pritisaka lokalnog muslimanskog stanovništva manastir se održao do danas. Nakon Drugog svetskog rata Pecka Patrijaršija je pretvorena u ženski manastir. Mada ovaj manastir administrativno ne pripada raškoprizrenskoj Eparhiji, njegova istorija je usko povezana sa istorijom drugih manastira ove Eparhije. Kao stavropigijalni manastir Pecka Patrijaršija je u neposrednom nadleštvu Srpskog Pravoslavnog Patrijarha u Beogradu gde je danas središte Patrijaršije.

Pocetkom 14. veka, u razmaku od desetak godina, sa obe strane stare crkve podignute su nove, sa severne strane crkva Sv. Dimitrija, a sa južne Bogorodicina crkva i uz nju mala crkva Sv. Nikole. Sa zapadne strane podignuta je priprata. Crkva Sv. Dimitrija ima osnovu sažetog upisanog krsta sa kupolom koja se oslanja na ugaone pilastre i fasadama oživljenim alternacijom kamena i opeke. Bogorodicina crkva je po arhitekturi bliska crkvi Sv. Dimitrija, a mala crkva Sv. Nikola je jednostavne arhitekture.

Citava istorija stilova srednjovekovnog zidnog slikarstva može se sagledati na zidovima crkava. Najstarije freske se nalaze u potkupolnom prostoru crkve Sv. Apostola (13. vek). Najveci deo fresaka u crkvi Sv. Dimitrija radio je slikar Jovan za koga je karakteristicna sklonost za prikazivanjem detalja. Devojka sa krcagom u slici Rodenje Bogorodice u oltaru poznata je zbog svoje klasicne lepote i ljupkosti. Freske u priprati slikane su u nekoliko mahova, od 14. do 18. veka. Odmah do ulaza nalazi se oslikana loza Nemanjicke dinastije.

U crkvi Sv. Dimitrija smeštena je manastirska riznica, sa brojnim ikonama, rukopisnim knjigama i kujundžijskim predmetima. Ikone poticu iz pecke ikonopisacke radionice, koja je bila narocito aktivna u drugoj polovini 16. veka. U unutrašnjosti crkava sacuvani su mermerni sarkofazi sa moštima peckih arhiepiskopa i patrijarha, koji zbog skulptorskih ukrasa predstavljaju vredna umetnicka dela.